26 Ocak 2012 Perşembe

BAZI İNSANLAR VAR...

Bazı insanlar vardır, bir mesajıyla yüzünü güldürebilen. Bazı insanlar vardır, sizden çok uzakta. Bazı insanlar var, kalbinize kelimelerle dokunan. Ve daha birçok insanlar vardır sizi mutlu eden.
Benim için bir insan vardı; benden çok uzakta olsa da bir 'günaydın, ikiz'mesajıyla beni çok mutlu eden. 4 ay önce tanışmıştık onunla, 11 Eylül 2011. Hani daha tanışır tanışmaz içinizin ısındığı insanlar vardır ya, işte öyle olmuştu benim içinde. Daha önce kimseyi onun kadar sevmemişsinizdir. Saatlerce konuşsanız da bıkmayacağınız biridir. Her mesajda salakça bir gülümseme oluşturur yüzünüzde. Kimse onun kadar değerli değildir. Sadece o vardır kalbinizde, aklınızda. Ondan öncesi yoktur. Sonra hayaller kurarsınız falan. Bizde kurduk hayaller. Mesela; ben yazın aydına gidecektim. Ona sarılıp öpecektim, beraber film izleyecektik, gezecektik, beni Fethiye'ye falan götürecekti. Daha birçok şey... İyi hayallerdi hepsi ve hepsi hayal olarak kalacak. Neden mi? Çünkü o; bir erkek arkadaşı için beni sattı... 
Çok sevdiğiniz bir insandan nefret etmek zorunda kaldınız mı siz? Ben kaldım, daha düne kadar her şeyim olan insandan şuan nefret ediyorum. Belkide sadece kızgınımdır şuan bilmiyorum açıkçası. Ama bildiğim tek şey asla onu affetmeyeceğim. Neden hala onun hakkında yazıyorum, neden hala onu düşünüyorum onu da bilmiyorum. O değilde; onsuzluk cidden çok zor, kötü, karanlık. Hep bir yanım eksik kalıcak. Ama onsuz da yapabilirim, ondan önce nasıl yaşadıysam ondan sonrada yaşayabilirim.


NOT: İğrenç bir yazı olduğunu biliyorum ama o aklımdayken ancak bu kadarı oldu... 
Bide bunu sevgilime değil, çok yakın bir arkadaşıma yazdm.

Neyse: görüşürüz 
kalpkalpkalpkalpkalpkalpkalpkalpkalpkalp

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder